ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 

Ένας από τους όρους  που χρησιμοποιούμε για να εξηγήσουμε την επιθετικότητα από τον σκύλο είναι να τον βαφτίσουμε κυριαρχικό.  

Φυσικά ξεχνάμε ότι η κυριαρχικότητα  είναι τμήμα της αγελαίας συμπεριφοράς ενός σκύλου.

Στην αγέλη υπάρχει μια ιεραρχία – ξεκινάει από τον αρχηγό που είναι ο πιο κυρίαρχος και καταλήγει στα πιο υποτακτικά μέλη που είναι και τα πιο νεαρά συνήθως.

Ο πραγματικός κυρίαρχος  είναι ένας σκύλος που θα κάνει μόνο αυτό που θέλει και δεν θα υποκύψει στην θέληση κανενός άλλου. Είναι σχεδόν αδύνατον να εκπαιδευτεί αφού δεν αισθάνεται την ανάγκη να συνάψει σχέσεις στοργής ή αμοιβαίου σεβασμού. 

Ο αληθινά κυρίαρχος σκύλος δεν χρειάζεται να επιδεικνύεται με γρυλίσματα, γαυγίσματα ή δείχνοντας τα δόντια του.  

Νιώθει πολύ σίγουρος ότι είναι το απόλυτο αφεντικό και αυτό φαίνεται στη στάση του σώματος και του προσώπου του, με σημάδια που μπορεί να είναι και αδιόρατα για τον άνθρωπο.  

Στην πραγματικότητα, ο αληθινά κυρίαρχος σκύλος είναι σπάνιος.

Οι περισσότεροι σκύλοι που βαπτίζονται κυριαρχικοί είναι μεσαίου επιπέδου που προσπαθούν να ανέβουν στην ιεραρχία. Αμύνονται για την τροφή τους ,αντιδρούν όταν προσπαθούμε να τους βάλουμε κολάρο ή να τους βουρτσίσουμε, καμιά φορά γρυλίζουνε όταν τους διορθώνουμε για κάτι  και πολλά άλλα.  

Αν ήταν μέρος της αγέλης ομοίων του, τέτοιες μικρές απόπειρες αναρρίχησης στην ιεραρχία θα αντιμετωπιζόντουσαν άμεσα από τους άλλους σκύλους. Ζώντας με μια ανθρώπινη αγέλη συχνά τέτοιες συμπεριφορές μένουν ατιμώρητες με αποτέλεσμα να κερδίζει έδαφος.  

Όσο περισσότερες τέτοιες απόπειρες κερδίζονται από την μεριά του, τόσο ενισχύεται η θέση του στην αγέλη και σε ορισμένες περιπτώσεις κατορθώνει -ή έτσι νομίζει- να φθάσει στο επίπεδο όπου θεωρεί τον εαυτό του αρχηγό της αγέλης.  

Η λύση είναι να του δείξουμε από τις πρώτες απόπειρες που θα κάνει για να πάρει τον έλεγχο ότι δεν πρόκειται να κερδίσει. Δεν είναι θέμα σωματικής τιμωρίας ή αντιπαράθεσης σε επίπεδο φυσικής δύναμης, αλλά σημάτων που υποδεικνύουν στο σκύλο ότι δεν έχει εκείνος τον έλεγχο. 

Ο έλεγχος της τροφής είναι ένα από τα ουσιώδη σύμβολα αρχηγίας, και ένα από αυτά που μπορούμε  να χειριστούμε  εύκολα. Ο σκύλος δεν πρέπει να απαιτεί την τροφή, ούτε επιτρέπεται να την προστατεύει  από εμάς. 

Άλλο ένα σύμβολο αρχηγίας είναι ο έλεγχος στις προσβάσεις του σπιτιού – το   πότε θα μπει  ή θα βγει από την πόρτα, εξαρτάται από εμάς . Ο αρχηγός επιτρέπει την είσοδο και την έξοδο και πάντα μετά από αυτόν, αν και όταν το επιθυμεί ο ίδιος.

 Μία από της σοβαρότερες  ‘‘τιμωρίες’’ για το σκύλο και από τις σαφέστερες ενισχύσεις της θέσης  του αρχηγού, είναι να τον απομονώσουμε από την υπόλοιπη ομάδα. Το να τον αποκλείσουμε σ’ ένα  άλλο δωμάτιο όταν έχει συμπεριφερθεί άσχημα ή απλώς να τον αγνοήσουμε μπορεί να έχει πολύ σημαντική επίδραση πάνω του.

Και γενικώς η διδαχή κάποιων βασικών εντολών λύνει αρκετά προβλήματα συμπεριφοράς και κάνει την συμβίωση μαζί του μια ευχάριστη εμπειρία. 

Θοδωρής  Σουλιμιώτης