ΜΠΟΡΖΟΪ – Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ

 Η καταγωγή του δεν έχει εξακριβωθεί αλλά θεωρείται από τους αρχαιοτέρους τύπους σκύλων. Είναι λαγωνικό που κυνηγά  βασισμένο στην όραση και την ταχύτητα του, γι αυτό είναι ιδανικό για κυνήγι σε επίπεδα εδάφη με καλή ορατότητα ( ερήμους, οροπέδια, κοιλάδες ).

Συνοδός των τσάρων και της αριστοκρατίας, η πρώτη περιγραφή της φυλής υπάρχει από το 1650. Δύο τύποι λαγωνικού συνδυάστηκαν για το Mπορζόι, ένας μεγαλόσωμος και ταχύς, εξαιρετικός στο κυνήγι του λαγού και ένας άλλος με ποιμενικό αίμα και πυκνό τρίχωμα που κυνηγούσε λύκους.       

Το αγαπημένο σπορ της ρωσικής αριστοκρατίας ήταν το κυνήγι με σκυλιά σε θηράματα όπως το ελάφι, η αλεπού, ο λύκος  και ο λαγός. 

Η σχέση των τσάρων με τη βασιλική οικογένεια της Βρετανίας άνοιξε στο Mπορζόι τις πύλες της Ευρώπης. Η φυλή θεωρούνταν πολύτιμο αγαθό, προνόμιο της ανώτερης τάξης και τα σκυλιά χαρίζονταν ως δώρα μεταξύ ευγενών  σαν ένδειξη εξαιρετικής εύνοιας, στέλνονταν σε ξένους μονάρχες ή δίνονταν στους πιο σημαντικούς από τους ξένους απεσταλμένους και υψηλούς επισκέπτες.

Οι καλλιτέχνες που πηγαινοέρχονταν στην Αγία Πετρούπολη μαγεύτηκαν από την ομορφιά του και οι αυλές των ηγεμόνων υποδέχτηκαν τον αριστοκράτη κυνηγό σαν πολύτιμο θησαυρό.

Από την Αγγλία, η μόδα του Μπορζόι -που έγινε απαραίτητος συνοδός των φιλότεχνων στα χρόνια του μεσοπολέμου- διαδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1903 ιδρύθηκε ο Αμερικανικός Όμιλος για τη φυλή, αρχικά ως  Russian Wolfhound Club, μέχρι που το 1936, πήρε το όνομα με το οποίο ήταν γνωστό στην Ευρώπη. Οι αισθητικές ανησυχίες των μπον-βιβέρ στην “τρελή δεκαετία” του 1920, σε Ευρώπη και Αμερική, έκαναν σήμα κατατεθέν την κομψή σιλουέτα του αριστοκρατικού λαγωνικού.

Τα αστέρια του κινηματογράφου, οι ταινίες, οι διαφημίσεις, οι εμφανίσεις των εξωτικών Μπορζόι ακόμη και στα περίφημα μπαλέτα του Ζήγκφηλντ, έκαναν τη φυλή πασίγνωστη και περιζήτητη, αλλά δεν αύξησαν τον πληθυσμό της σε ανησυχητικό βαθμό:  ο Τσάρος της Στέπας παραμένει ακόμα και σήμερα, προνόμιο των σχετικά ολίγων…

Το Μπορζόι έχει εξαιρετικά ανεπτυγμένο το ένστικτο της καταδίωξης- θα κυνηγήσει ό,τιδήποτε τρέχει χωρίς ιδιαίτερη εκπαίδευση. Σε πολλές περιπτώσεις στις ΗΠΑ, κτηνοτρόφοι τα έχουν χρησιμοποιήσει για την εξόντωση των κογιότ.

Για να διατηρείται ο σκύλος αυτός  πάντα υπό έλεγχο, βασική  προϋπόθεση είναι να έχει πολύ ελεύθερο χώρο σε εκτάσεις περιφραγμένες, χωρίς κινδύνους και απρόβλεπτα εμπόδια στο δρόμο του που μπορεί να τραυματίσουν ιδιαίτερα τα νεαρά κουτάβια που τρέχουν απερίσκεπτα εδώ και εκεί. 

Είναι αλήθεια πάντως ότι τα Μπορζόι είναι ένα από τα πιο ήπια και ήσυχα λαγωνικά, γεμάτα ευγένεια. Σαν σύντροφοι είναι τρυφεροί και υπάκουοι τις περισσότερες φορές – εκτός αν η  εντολή είναι “έλα εδώ” όταν το σκυλί έχει “μεθύσει” από τον καλπασμό του… Λατρεύουν την ανθρώπινη συντροφιά και σε κάθε ευκαιρία θα προσπαθήσουν να πάρουν ένα χάδι μας.  Δημιουργούν βαθείς δεσμούς φιλίας και στοργής με τους ιδιοκτήτες τους αλλά και με άλλα Μπορζόι. Είναι καλύτερα να ζουν ζευγάρι παρά μόνα τους – περισσότερα από δύο όμως γίνονται αγέλη και είναι δύσκολο να ελεγχθούν από τον μέσο χειριστή. Δεν είναι σκυλί για διαμέρισμα, γιατί ένα Μπορζόι που δεν καλπάζει ελεύθερα και δεν γυμνάζεται, είναι δυστυχισμένο.

Η φυλή ωριμάζει πολύ αργά και έχει μακροχρόνια “παιδική” και “εφηβική” ηλικία: δεν φτάνει στην ενηλικίωση πριν τα 3 ή 4 χρόνια και σ’ αυτό το διάστημα δεν μπορεί κανείς να περιμένει από τα νεαρά Μπορζόι να έχουν μορφή ή συμπεριφορά ενηλίκου. Άρα, χρειάζεται υπομονή…

Μία διαφορά τους με τα άλλα λαγωνικά είναι ότι επειδή έχουν μέσα τους αρκετό αίμα ποιμενικού σκύλου, είναι ικανά να φυλάνε το σπίτι και τους οικείους τους. Το δέρμα τους είναι λεπτό και έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία όταν κάποιος τα σπρώχνει, και ενώ λατρεύουν τα χάδια, σιχαίνονται το ενοχλητικό πασπάτεμα και ψαχούλεμα.

Ζυγίζοντας κανείς τα  υπέρ και τα κατά και με την προϋπόθεση ότι διαθέτει περιφραγμένη έκταση τσαρικών διαστάσεων, το Μπορζόι είναι ιδανικός σκύλος για τους λίγους. Σίγουρα είναι μία φυλή που έχει εκατομμύρια θαυμαστές αλλά πολύ λίγους ιδιοκτήτες.